Voor het eerst naar de huisarts

Sinds ik in Frankrijk woon heb ik voor alles een ‘eerste keer’. Dat is zo iets wat je als kind meemaakt, voor de eerste keer met de bus, de eerste keer alleen naar de winkel, de eerste keer… noem maar op. Nu ik in Frankrijk woon ben ik een klein beetje terug bij af. Alles gaat namelijk net een tikkeltje moeilijker dan toen ik nog in Nederland woonde. 

 

 

Vorige week ben ik voor het eerst naar de huisarts gegaan. De reden is niet zo spannend: ik heb sinds een jaar pijn aan mijn schouder, wat is ontstaan tijdens het volleyballen. Het maken van de afspraak én het verschijnen op de afspraak was iets waar ik best wel tegenop keek. Maar omdat ik toch graag wil weten wat het is en waarom het niet overgaat heb ik het toch maar gedaan. 

 

Tot vorige week dus had ik nog helemaal geen huisarts (onverantwoordelijk? 😛 ), dus heb ik die van Maxime opgebeld. Het leek me wel handig om dezelfde te hebben. Ik belde en kwam bij een keuzemenu terecht. Omdat ik geen idee wat ik moest kiezen, heb ik maar weer opgehangen en liet ik het die avond aan Maxime horen. ‘Welke keuze heb jij gemaakt?’  ‘Ehh.. Ja, 2 geloof ik.’  Oké 2 dus.

 

De volgende dag heb ik de huisarts weer opgebeld. Dit keer kreeg ik een ander keuzemenu, wat gelukkig duidelijker was. Waarschijnlijk was ik de dag ervoor al te laat met bellen voor een afspraak. De mevrouw aan de andere kant van de lijn was erg aardig en ik kon meteen de vrijdagochtend terecht. Dat ging makkelijk!

 

Op vrijdag kwam ik met behulp van de navigatie aan bij de praktijk en ging ik op zoek naar de wachtkamer. Daar zaten een meneer, een mevrouw van zo ongeveer 100 jaar die ontzettend krom liep en een vrouw met haar pasgeboren baby en dochtertje van twee jaar oud. Ik wist dat ik de tweede patiënt was van de dag dus hoopte dat ik niet erg lang hoefde te wachten. Het wachten in een doodstille wachtkamer, zonder te weten wanneer je aan de beurt bent vind ik echt vreselijk.

 

Gelukkig was ik redelijk snel aan de beurt en kon ik beginnen met mijn verhaal. In het Frans vertelde ik zo goed als ik kon wat er aan de hand was. Omdat ik het mijn eerste afspraak was vroeg mijn huisarts mij nog allerlei dingen, zoals: heb je allergieën, zijn er genetische aandoeningen in je familie, gebruik je medicatie, etc. 

 

Daarna volgde het onderzoek. Ik moest een aantal oefeningen doen om te kijken waar en wanneer ik last had. Ook deed ze nog wat standaard testjes zoals de bloeddruk meten.  Vervolgens schreef de huisarts een briefje waarmee ik een echo- en een radiografische foto kon laten maken. Ze liet mij allerlei centra zien waar ik dit kon laten doen. Verschrikt vroeg ik wat dat wel niet zou gaan kosten, en ze vertelde mij dat dit gewoon allemaal vergoed wordt.

 

Opgelucht verliet ik de spreekkamer, wat een goede huisarts, met echt aandacht voor de patiënt! Die heb ik in Nederland nog nooit gehad. Niet dat ik vaak bij de huisarts kwam, o nee, zelden. Maar de keren dat ik er was vond ik het niet echt een aangename ontmoeting. Deze huisarts echter nam mijn klacht serieus en ging meteen op zoek. En alles wordt gewoon vergoed vanuit de verzekering! En dan ook nog te bedenken dat wij hier in Frankrijk slechts de helft aan premie betalen voor de ziektekostenverzekering.

 

Ik vraag mij nu nog steeds af hoe dit mogelijk is trouwens..

 

 

Volg mijn instagram account ‘Franse Woorden’ en leer iedere dag een beetje Frans!