Toen ik naar Frankrijk verhuisde wist ik dat ik het leven in een andere cultuur tegemoet ging. Nu, na bijna 3 jaar in Frankrijk te hebben gewoond kan ik zeggen dat ik me aardig aangepast heb, maar toch voel ik me op bepaalde vlakken steeds meer Nederlands. Nu ik zwanger ben komt er voor mij een vraagstuk bij: Hoe ga ik het leven met kind in Frankrijk tegemoet? Velen die gaan emigreren met kinderen zullen mij al voorgegaan en nog anderen zullen volgen. Ik vertel je hoe ik er tegenaan kijk!
Soms zijn voor mijn gevoel dingen ‘beter’ in Nederland dan in Frankrijk. Een beetje vergelijkbaar met mensen die zeggen: ‘Vroeger was alles beter’. Tegelijkertijd dwingt het mij om de dingen die ik altijd gewend geweest was op een bepaalde manier te doen weer opnieuw onder de loep te nemen. Hoe gaat het hier in Frankrijk? Wat vind ik er eigenlijk van?
Cultuur
Ik houd van de Nederlandse cultuur. Soms vind ik het wel jammer dat mijn kind daar niet in zal opgroeien. Hij zal niet op de fiets naar de Nederlandse basisschool gaan, gezellig bij de Nederlandse verjaardagen aanschuiven en meedoen aan Sinterklaas, koningsdag en Sint-Maarten. Het zijn van die kleine dingen waar ik herinneringen aan heb en graag zou willen delen.
Aan de andere kant zie ik wonen in Frankrijk ook echt als een verrijking. De Franse beleefdheid en ook de liefde voor goed eten bijvoorbeeld. Zo wordt er op school bijvoorbeeld tussen de middag een warme maaltijd voorgeschoteld, wat ik echt top vind. Ook vind ik het mooi dat Franse kinderen zo’n grote woordenschat hebben (en deze ook gebruiken!) Dat zie ik ook bij mijn collega’s, ik vind vaak dat ze communicatief sterker zijn. Wij Nederlanders kunnen nog wel eens erg direct en bot zijn, wat niet in alle situaties goed uit komt 😉
Wat ik lastig vind aan de Franse cultuur is dat kinderen (maar ook volwassenen) soms nog op zo’n kinderachtige manier benaderd worden. Overal zijn regeltjes voor en er lijkt weinig zelfstandigheid en weinig eigen verantwoordelijkheid te zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is dat wij tijdens deze Corona-tijd met een briefje naar buiten moeten waarop staat waar we naartoe gaan, heel schools vind ik dat hoor!
Werk combineren met kinderen
Onlangs was er op de Nederlandse tv een documentaire: ‘Waarom werken vrouwen niet?’ In deze documentaire gaat Liesbeth Staats op onderzoek uit en vergelijkt Nederland met landen als Frankrijk, België en Finland. Vroeger dacht ik altijd: als ik later een kind heb ga ik lekker voor 50 procent werken. Dat deed mijn moeder ook en dat gaf ons als kind veel vrijheid. Hoewel ook dit in Nederland vaak al niet meer het geval is, werken er toch nog veel vrouwen parttime, of vader en moeder kiezen ervoor om beide 1 dag minder te gaan werken.
In Frankrijk werken eigenlijk alle vrouwen. Dit is denk ik mede door het pensioenstelsel. Er bestaat hier geen AOW en je zult dus voor je pensioen moeten werken.
Speciale wet
Wanneer je kinderen krijgt is er wel een speciale wet welke de mogelijkheid geeft om na de bevalling één dag minder te gaan werken. Je krijgt hier zelfs gedurende 6 maanden een bepaalde aanvulling voor! Hier mag de vader of moeder gebruik van maken. Ik was heel blij toen ik dit hoorde, want ik zag het eigenlijk niet voor me om 5 dagen in de week te blijven werken. Deze regeling, in combinatie met het feit dat een volledige werkweek in Frankrijk slechts 35 uur beslaat in plaats van 40 uur in Nederland, maakt het toch nog best goed werkbaar 🙂
Daarnaast lijkt het mij ook niet verkeerd dat een kind al op jonge leeftijd leert om met andere kinderen om te gaan en zelfstandig te worden. Zo leren ze al snel wat het is om naar ‘school’ te gaan en wordt die overgang (hopelijk) alleen maar makkelijker.
Mocht je de documentaire terug willen zien, dan kan dat hier. Voor wat betreft Frankrijk moet ik er wel bij zeggen dat Liesbeth niet het hele plaatje belicht. Ze gaat bijvoorbeeld alleen naar Parijs en vertelt niet over de mogelijkheid om minder te gaan werken na een zwangerschap. Jammer!
De taal
Tja, de taal. Dat gaat nog wel een dingetje worden ;). Ik wil heel graag dat ons kind Nederlands gaat leren. In ieder geval spreken en luisteren. Frans komt daar natuurlijk automatisch bij, aangezien we nu eenmaal in Frankrijk wonen.
Maar eigenlijk praten Maxime en ik nog steeds voornamelijk Engels met elkaar, met daardoorheen Nederlandse en Franse woorden. Ik heb dan ook echt geen idee hoe dat zal gaan verlopen haha! Ik zie het al helemaal voor mij dat ons kindje straks van allerlei talen door elkaar gaat gebruiken. Op het internet lees je wel dat je de talen goed uit elkaar moet houden wanneer je tweetalig opvoed. We zullen zien wat dat gaat worden :). Mocht iemand ervaring hebben, laat het met weten in de reacties! 😉
Een groot voordeel is wel dat Maxime goed Nederlands verstaat en spreekt en ik spreek en begrijp Frans. Hierdoor zullen we niet snel die situatie krijgen dat een persoon als het ware ‘buitengesloten’ wordt omdat hij of zij de taal niet begrijpt.
Nederlandse familie
Wat ik denk ik nog wel het moeilijkste vind is dat ik mijn Nederlandse familie zo weinig zie. Ik probeer zelf zo’n twee tot drie keer per jaar naar Nederland te komen, nu was dit vanwege Corona helemaal ingewikkeld.
Ons kindje zal waarschijnlijk veel meer naar zijn Franse familie toe trekken, die wonen namelijk bij ons in de buurt. Het is heel lastig om mij hier iets bij voor te kunnen stellen en ik ben ook wel een beetje bang dat de realiteit het mijn leven nog wel eens zuur kan gaan maken.
Gelukkig heb ik familie die het ook erg leuk vindt om gezellig naar Frankrijk toe te komen en we moeten met elkaar gaan bekijken hoe we het nieuwe leven vorm gaan geven!
Naast deze punten zullen er vast nog veel meer dingen op mijn pad komen. Ik heb geleerd me eraan over te geven en ik zie het wel.
Emigreren met kinderen
Woon jij in Frankrijk en heb je kinderen? Of wil je misschien wel gaan emigreren met kinderen? Laat je gedachte achter hieronder in de reacties!
Hoi! Ik ben Lisette en eigenaar van Tipsfrankrijk.nl
Als kind kwam ik elke zomer in Frankrijk en sinds januari 2018 woon ik er! Tips Frankrijk is erop gericht iedereen met een interesse in Frankrijk te inspireren en te informeren.
Online Franse les
Nieuwsbrief
Ik stuur je zo nu en dan gave tips voor bestemmingen en activiteiten
Handige links
Verblijftips Frankrijk
Dit bericht bevat affiliatielinks
Hoi Lisette,
Leuke site heb je, met nuttige tips voor (toekomstige) Nederlanders in Frankrijk.
Toevallig heb ik onlangs ook naar die documentaire gekeken ‘Waarom werken vrouwen niet’. Je hebt helemaal gelijk dat Liesbeth maar een klein stukje van de werkelijkheid belicht. Ze spreekt blijkbaar alleen met een specifieke groep mensen: Parijzenaars in de dure wijken, en krijgt daardoor een zeer vertekend beeld van de situatie in Frankrijk (en ook in de andere landen). Een van de belangrijkste redenen voor vrouwen in Frankrijk is simpelweg dat ze niet de keuze hebben om niet of deeltijds te gaan werken: salarissen liggen vaak lager dan in Nederland (zoals je inderdaad opmerkte) en de vaste kosten van een gezin liggen voor velen te hoog om met één inkomen rond te komen.0
Een andere kant van de kwestie is dat er veel vrouwen deeltijds werken omdat ze geen full-time baan kunnen vinden, vooral in de sectoren waar geen of weinig diploma’s voor nodig zijn. De werkeloosheid kent hoge cijfers: tussen de 4 en 12%, 10% in mijn streek en 11% in mijn stadje (met vooruitzichten op nog grotere werkloosheid als gevolg van de crisis). Veel alleenstaande ouders houden niet of nauwelijks hun hoofd boven water.
Wat wél positief is voor de (al dan niet vrijwillig gekozen) werkgelegenheid van de vrouwen in Frankrijk is dat het schoolsysteem aangepast is aan werkende ouders: het systeem van kinderopvang vanaf pasgeborenen, leerplicht vanaf 3 jaar, de scholen zijn vroeg open en laat dicht (ik geloof meestal van half 8 tot ten minste 6 uur, naschoolse opvang, ‘centres aérés’ voor de woensdagen en vakantieweken, en schoolbussen van allerlei dorpjes naar de lagere en middelbare scholen.
Ik hoop dat jij en je gezin een heerlijk evenwicht kunnen vinden tussen de voor- en nadelen tussen de twee culturen. Ik woon zelf al ruim 25 jaar in dit land, en snap goed hoe het soms schipperen is als emigrant.
Beste Eveline,
Wat leuk om je reactie te lezen, dankjewel! En leuk dat je je in veel situaties herkent! 🙂
Groetjes,
Lisette